Over Buro Professionalisering Jeugdhulp
Wij zijn Jolanda Winters en Margriet de Roos. Wij helpen opleidingsadviseurs die worstelen met jeugd- en gezinsprofessionals die niet precies weten wat de kaders van hun beroep zijn. Dit doen wij door jeugd- en gezinsprofessionals op te leiden tot vakbekwame professionals met zelfvertrouwen, die een goede keuze kunnen maken tussen regels en menselijkheid. Wij leren hoe zij stevig in hun schoenen staan bij lastige vraagstukken. Hierdoor wordt de organisatie een aantrekkelijke werkgever en is er minder verloop van personeel.
Over Margriet
In de uitvoering van mijn werk zag ik hoe we die beroepscode konden toepassen- en voelde ik mij een roepende in de woestijn. Niemand had ervan gehoord- laat staan dat men hem gebruikte.
Het werd mij duidelijk dat we te veel ons handelen lieten bepalen door loyaliteit aan de organisatie. We waren goede werknemers, maar waren we dan ook goede professionals? Dat is de vraag – en de beroepscode heeft mij geholpen om dat in te zien.
Inmiddels zijn veel professionals geregistreerd, waarmee ze zeggen dat ze de beroepscode gebruiken als leidraad voor hun handelen. Maar hoe dan? Ze moeten al zoveel…
Het is belangrijk om te weten welke ruimte er is in het professionele handelen. Nog belangrijker is het misschien wel om te weten hoe het helpt om je eigen drive te verwezenlijken; want je bent niet voor niks dit werk gaan doen, je wilt iets betekenen.
Mijn hart gaat uit naar de professionals in deze sector; hoe kan je voor een ander (client) zorgen, als er niet voor jou als professional gezorgd wordt? Hoe lever je goed werk af als je niet krijgt wat je daartoe nodig hebt?
Als professional begrijp je heel goed dat er geldtekort is en niet alles kan – dus men zet vaak nog een tandje bij. En nog een. En ergens ligt een grens– en wanneer je die overgaat, geloof ik niet dat je nog je vak goed uit kunt voeren. Als je altijd haast hebt, geen tijd voor de client en te veel te doen vanwege alle regeldruk… hoe kan je dan de kwaliteit nog hooghouden? Voor jezelf zorgen? Laat staan voor de ander?
Rond 2013 veranderde mijn kijk op mijn vak enorm.
Ik was al geruime tijd werkzaam als jeugdreclasseerder en had last van alle bureaucratische rompslomp die alleen maar toe leek te nemen. Het leek wel een kantoorbaan, in plaats van mensen helpen.
Ik voelde me steeds minder betekenisvol, maar eerder een onderdeel van een log en taai systeem.
Tegelijkertijd was ik betrokken bij de voorloper van het huidige tuchtcollege en in die rol leerde ik de beroepscode kennen.
Veel professionals geven het op. Gaan wat anders doen, zoeken een andere werkgever. Dit kán zo toch niet langer doorgaan? Wat betekent dit voor de cliënten? En wat als straks meerdere werknemers in een burn-out zitten? Wie gaat dan de mensen helpen die het echt nodig hebben? En last but not least; wat betekent dit voor de professionals die zich zo hebben ingezet voor dit vak? En de kosten hiervan….hier zijn geen winnaars in elk geval.
Dat is de reden dat mijn hart ligt bij het versterken van professionals in mensgerichte beroepen. Door onbewust leren bewust te maken kan je er richting aangeven. Daardoor word je zelfstandiger; leer je jezelf aan te sturen vanuit jouw eigenwaarde en zo verhoog je de kwaliteit van jezelf als professional. Zodat je kan werken als de professional die je wilt zijn.
Over Jolanda
Dat veranderde mijn leven.
Ongeveer dertig jaar geleden liep ik als jonge moeder vast en wist op dat moment niet wat ik ermee aan moest.
Ik was iemand die van alles ‘overkwam’: ik had het idee dat ik geen invloed had op wat er allemaal gebeurde. Ik gaf geen grenzen aan, zei niet wat ik wel en niet wilde, maakte het iedereen naar de zin en vergat mezelf. Hierdoor raakte ik mezelf kwijt. Ik werd steeds onzekerder en kreeg paniekaanvallen.
Ik zocht hulp bij een maatschappelijk werker. Door de gesprekken met haar kreeg ik het inzicht dat ik geen invloed heb op wat er gebeurt, maar wel op hoe ik ermee omga.
Dat heeft mijn leven veranderd. Ik veranderde in iemand die bewuste keuzes maakt om mijn leven te leven zoals ik dat wil. Daardoor staat de wereld voor mij open en zie en benut ik zoveel mogelijk kansen en mogelijkheden. Deze maatschappelijk werker maakte voor mij het verschil.
Daarom gun ik ouders en hun kinderen die problemen hebben de hulp van een jeugd- en gezinsprofessional die voor hen het verschil maakt, die hen ondersteunt, zodat zij tot hun recht kunnen komen.
Dat deed ik in eerste instantie door zelf hulpverlener te worden. Om een groter bereik te krijgen, meer mensen te kunnen helpen, verdiepte ik me in de professionalisering van jeugd- en gezinsprofessionals.
Tijdens de contacten met jeugd- en gezinsprofessionals merkte ik dat zij, als het er écht op aankomt, in een spagaat zitten tussen regels en menselijkheid.
Ik heb mij afgevraagd wat zij nodig hebben om nog beter voor de belangen van hun cliënt te kunnen gaan staan. Van opleidingsadviseurs hoorde ik dat zij zoekende zijn naar mogelijkheden om hun jeugd- en gezinsprofessionals te helpen, zodat zij meer zelfvertrouwen krijgen: zelfvertrouwen om passende keuzes te maken op het moment dat de regelgeving in strijd is met wat het beste is voor de cliënt.
In 2020, tijdens mijn opleiding tot Master Management & Innovatie in maatschappelijke organisaties (MMI), heb ik onderzoek gedaan naar het optimaal benutten van professionele ruimte door jeugd- en gezinsprofessionals.
Het bleek dat zij hun beroepscode niet voldoende kennen en kunnen toepassen in hun dagelijks werk. Zij hadden, net als ik eerder, het gevoel dat dingen/beslissingen hen overkomen, dat anderen bepalen wat zij moeten doen en dat zij hier geen invloed op hebben. Aan de andere kant zijn zíj degenen die hulp verlenen en met de cliënt bepalen wat het beste helpt. Dit maakt hen onzeker en handelingsverlegen.
Ik wil professionals helpen inzien dat zij geen invloed hebben op bepaalde regels, maar wel hoe zij vanuit hun beroep ruimte hebben om te doen wat het goede is en hier met zelfvertrouwen voor kunnen staan.
Dit maakt dat zij professionals zijn die mogelijkheden zien en benutten, waarmee zowel de cliënt als zijzelf tot hun recht komen. Zij zijn zich er meer bewust van dat zij als hulpverlener écht iedere dag het verschil kunnen maken in levens van ouders en hun kinderen.
Hoe beter zij in hun vak zijn, hoe beter hun hulpverlening is.
En jij?
Waar loop jij als opleidingsadviseur vast in de organisatie? Wij zijn heel benieuwd.
Deel je verhaal en dan nemen wij binnen 2 werkdagen contact met je op.